Na jugu Kosova zajednički je život i isti problem odlaska mladih

Ratne devedesete godine na Kosovu nisu bile prepreka da odnosi između tri naroda na jugu ispod Šar-planine u prizrenskoj opštini ostanu tradicionalno dobri.

“Ovde postoji duga tradicija pobratimstava između Srba, Bošnjaka i Albanaca i smatram da je baš to pobratimstvo rešavalo moguće velike probleme među nama!, priča za Radio Slobodna Evropa Momčilo Ilić, profesor matematike u penziji.

Ilić sa suprugom živi u Mušnikovu, selu sa najvećim brojem preostalih Srba u ovom kraju.

“Smatram da je to za divljenje, jer se mnogo puta ispostavilo da su bolji pobratimski nego bratski i sestrinski odnosi. Braća se neretko posvađaju, ali među pobratimima problema nema”, kaže Ilić.

I Albanac Zaim Smailji, sekretar Osnovne škole “Mušnikovo” kaže kako u tom kraju nikada nije bilo problema na međunacionalnom planu.

“Tako je i sada. Živeli smo i živimo zajedno. Probleme, računajući i infrastrukturne, često rešavamo zajedno. Svojevremeno smo zajedno pohađali nastavu u istoj školi”, kaže Smailji.

U 18 sela tog kraja ispod Šar-planine živi desetak hiljada stanovnika.

U većini njih, kuća do kuće, vekovima žive mještani različitih nacionalnosti i vjeroispovesti, muslimani i pravoslavci.

Mušnikovo je multietničko i multikonfesionalno selo sa oko 2.000 stanovnika.

U donjem, starijem dijelu, žive Srbi, a u gornjem Bošnjaci i Albanci. Svi govore istim jezikom, bosanskim ili srpskim.

Do devedesetih godina prošlog vijeka sva su djeca nastavu pohađala u jednoj školi sagrađenoj krajem 19. i početkom 20. veka, koja je sada napuštena.

Penzionisani šumar iz Mušnikova Sait Velija, Bošnjak po nacionalnosti, kaže kako komšije različitih nacionalnosti nikada nisu prestale da se druže.

“Bez obzira šta se desilo (i za vrijeme poslednjeg rata) nikada nismo prestali da se pozivamo i idemo kod komšija na veselja, sahrane i saučešća”, kaže Velija za RSE.

U Drajčiću slična priča

Pet do šest kilometara udaljeni Drajčić, podno samih šarplaninskih vrhova, takođe je nacionalno mješovito selo u kojem, osim većinskih Bošnjaka, živi i desetak Srba.

Dvojica od njih, braća Rade i Zvezdan Ristić žive sa majkom Nadom. Prve komšije su im Bošnjaci.

Prije posete ekipe RSE komšinica bošnjačke nacionalnosti upravo im je donjela mlijko, kao i svakog dana, a sa naplatom čeka do kraja mjeseca kada majka Nada dobije penziju, a sinovi socijalnu pomoć.

“Nemamo nikakvih problema sa komšijama Bošnjacima. Imamo dobre odnose, oni dolaze kod mene, ja idem kod njih. Ova korona nas je malo omela u tome, pa ne možemo kao ranije tako često da odlazimo jedni kod drugih”, kaže Nada Ristić, starica koja je zašla u osmu deceniju života.

U vrijeme posete ekipe RSE, u centru sela između seoske prodavnice i Crkve Svetog Nikole iz 13. veka okupilo se nekoliko sredovečnih mještana, Srba i Bošnjaka.

Loš put, nemaština, nezaposlenost i masovni odlazak mladih brine najviše i jedne i druge.

Bošnjak Feim Ilijazi vlasnik je jedine prodavnice u selu u kojoj se nude osnovne životne namirnice. Njegova prodavnica je i kafana ponekad, a u njoj se održavaju i sastanci gdje se razmatraju seoski problemi i pitanja.

“Nemamo međusobnih problema, ali naš zajednički problem jeste odlazak mladih. Omladina masovno odlazi i gotovo svi traže neke vize za inostranstvo. Moj sin je najpre otišao sam u Sloveniju, ali uskoro dolazi da odvede suprugu i djecu. Protekle jeseni je još jedan mlad čovjek, vjerovatno, trajno otišao u tuđinu i poveo je suprugu i troje djece. Ovdje će ostati naše komšije Srbi, sa kojima živimo odlično, ali naši, mislim na Bošnjake, će sigurno svi otići iz ekonomskih razloga”, tvrdi Ilijazi.

Zlatibor Cvetković svoju ekonomski nezavidnu situaciju “popravlja” i poslom koji je sklopio sa Albancem iz Prizrena.

“Moj prijatelj kojeg poznajem već pet godina, bavi se prodajom drva za ogrev. Pošto on živi u gradu i nema štalu, ja mu od oktobra čuvam i hranim konje u mojoj štali, a ti konji njemu služe u sezoni za donošenje drva za ogrev. On mi za to plaća”, priča Cvetković, inače, penzionisani tekstilni radnik iz ovog sela.

Ekonomsko povezivanje u Živinjanu

U seocetu Živinjane, gdje živi samo jedna srpska familija, saradnja sa ljudima drugih nacionalnosti takođe im omogućava da kako tako ekonomski opstanu. Pošto imaju baštu, povrće koje tu uzgajaju, poput salate, kupusa i sličnog, prodaju vlasnicima restorana u obližnjem bošnjačkom selu Rečane.

Jedan seljanin srpske nacionalnosti je vrstan bravar pa kod njega gvozdena vrata i ograde naručuju Bošnjaci iz ovog kraja, ali i Albanci i Turci iz desetak kilometara udaljenog Prizrena.

Majstor je skoro 40 godina, radi kvalitetno, po prihvatljivim cijenama i mušterijama ništa drugo ne treba.

O tome da u ovom kraju nema problema na međuetničkom planu za RSE je potvrđeno i iz Regionalne policije sa sjedištem u Prizrenu. Portparol policije Veselj Gaši (Vesel Gashi) za RSE je naveo kako je bezbjednosna situacija u prizrenskom regionu mirna i stabilna, te kako policija nema evidentiranih slučajeva povezanih sa sigurnosnom situacijom.

(Radio Slobodna Evropa)