Septembar 1912. godine bilježi najbolnije i najtužnije dane naše historije. Te godine srpska vojska je počinila zločine u kojima je ubijeno nekoliko desetina nedužnih mještana Gore.
Najveći zločin dogodio se 17. septembra 1912. godine u Restelici, kada je ubijeno 12 mještana, među kojima je najviše bilo iz familije Hodža (Koljošofci – Aljabukofci), a najmlađa žrtva bio je Alija Hodža, koji je imao 19 godina.
Srpska vojska je prema Zlipotoku povela 14 mještana Restelice sa namjerom da ih strelja. Odvedeni su do mjesta “Bubaljina rupa” (udaljene oko 2km od Restelice), gdje su ubijeni.
Zločin je preživjelo dvoje ljudi. Prvi preživjeli bio je Ragip Ese, koji je negdje na pola puta uspio pobjeći iz kolone. To je učinio u izrazito strmom dijelu gdje se najmanje očekivalo da neko može pobjeći. Pobjegao je u Albaniju.
Drugi preživjeli bio je Vejselj Bazda. On je ranjen pao u nesvest, a kada se osvestio zatražio je vodu ne znajući da su srpski vojnici još tu. Srpski vojnik je Vejselju sabljom rasekao i unakazio lice i izvadio oči, ali je Vejselj velikim čudom i nakon toga ostao živ. Dočekao je starost, bio je muezin i redovno učio sabahski ezan. Unakaženo lice prekrivao je šamijom.
Mjesto gdje su streljani i ukopani danas nosi ime “Javori”. Tu je rah. Adem Hodža nekoliko godina kasnije zasadio javore.
Ovaj zločin je izazvao veliki strah među mirnim stanovništvom Gore. Ubrzo nakon zločina mnogo familija napušta Goru i odlazi u Tursku (Anadolija). Oni koji su ostali živjeli su godinama u strahu, a o zločinu nikada nisu govorili.
